هشدار کالدرون: در تیم من دریبل نزنید

يكشنبه, ۹ تیر ۱۳۹۸، ۱۰:۰۹ ب.ظ

گابریل کالدرون سرمربی آرژانتینی پرسپولیس در سال 2017 در سمیناری در کویت شرکت کرده و درباره دیدارهای فوتبالی اش و تجربیاتش از فوتبال خاورمیانه صحبت می کند.

به گزارش" ورزش سه" گابریل کالدرون آرژانتینی قرار است به زودی به تهران آمده و کارش را با پرسپولیس آغاز کند. او یکی از مربیان مطرح فوتبال حاشیه خلیج فارس در حدود پانزده سال گذشته بوده است. البته که قبل از مربیگری، به واسطه حضور در تیم ملی آرژانتین دوران طلایی با دیه گو مارادونا را سپری کرده است. این مربی 59 ساله حالا به عنوان گزینه اصلی تیم پرسپولیس و جانشینی برانکو ایوانکوویچ مطرح است و گفته می شد بزودی قرارداد رسمی اش را امضا می کند. او که در سال های مربیگری اش بخش عمده ای را به حضور در تیم های الاتحاد، الهلال و تیم ملی عربستان و همچنین تیم ملی بحرین ، بنی یاس امارات، الوصل ، القطر گذرانده در سال 2017 در سیمناری در کشور کویت حضور پیدا کرد و درباره دیدگاه فوتبالی اش صحبت کرد. او در این جلسه که یک سخنرانی 40 دقیقه ای و مفصل است در ابتدا درباره تیم هایی که در آن ها به سرمربیگری پرداخته حرف زده است. سرمربی احتمالی پرسپولیس در فصل آینده، در این سمینار حرف های جالبی درباره حضورش در فوتبال خلیج فارس، تیم ملی آرژانتین، دیه گو مارادونا، مسی و همچنین سبک و روش های مربیگری اش می زند که این حرف ها را در زیر می خوانید:

فوتبال در خاورمیانه

از زمانی که من در سال 2004 به قاره آسیا و خاورمیانه آمدم همه چیز در این منطقه به سمت پیشرفت حرکت کرده است. البته تفاوت هایی بین کشورها وجود دارد مثلا فوتبال بحرین نیمه حرفه ای است اما امارات و عربستان حرفه ای هستند. من از سال 2004 در خاورمیانه هستم و به نظرم هر سال پیشرفت قابل مشاهده است چه در مورد کیفیت بازیکنان چه در مورد امکانات چه در زمینه داوران و مربیان و...اما همچنان این روند باید ادامه داشته باشد ؛تکنیکی و تاکتیکی. انشالله فوتبال همه کشورهای منطقه حرفه ای شود. من در همه کشورهایی که بودم به یک شکل کار کردم و تلاشم با تمرکز روی تغذیه، استراحت و تمرین بازیکنان بوده و سعی در بهبود کار آنها داشتم و به جز تمرینات تکنیکی و تاکتیکی تیم های پایه را هم زیرنظر گرفته بودم. همچنین موضوع روحیه حرفه ای برای من اهمیت زیادی داشت. ممکن است شما بازیکنان با استعدادی داشته باشید اما برای من به عنوان سرمربی مهمترین نکته روحیه پیروزی است. از نظر من روحیه بازیکنان عربی در دنیا نمونه است. در مورد آرژانتینی ها هم همین نظر را دارم چرا که آن ها روحیه رقابت جویی دارند. در نهایت کار اصلی من هدایت بازیکنان به سمت تمرین حرفه ای و استراحت مناسب است. شغل من و همه مربیان هدایت بازیکنان به سمت کار کردن و تمرین و استراحت و زندگی حرفه ای است. آن ها باید در تمرین خوشحال باشند و سرمربی شان را هم خوشحال کنند.

از بتیس تا اتلتیکو؛ از کالدرون تا سیمئونه

بتیس برای من حکم خانواده را دارد. وقتی کسی از خانواده تان در بیمارستان است کارتان را رها می کنید و به او سر می زنید( آنطور که کالدرون توضیح می دهد بتیس هنوز در آن زمان از اوضاع بحرانی بیرون نیامده و در بیست بازی تنها دو برد کسب کرده و البته دوبار هم دست به تغییر سرمربی زده است.). من برای چهارماه آنجا بودم و به نظرم ماندن در لیگ برتر غیرممکن بود اما فکر می کنم همیشه در فوتبال می شود نشدنی ها را ممکن کرد. چیزی که در بتیس من را متعجب کرد این بود که تیم هیچ رهبری نداشت. ما هیچ جایی برای اشتباهات فردی نداشتیم اما این اتفاق افتاد. همچنین اتفاقات داوری علیه ما بود و تیم به دسته پایین تر سقوط کرد. وقتی درباره رقابت باشگاه های کوچک با بزرگ صحبت می شود مثال من اتلتیکو مادرید است که سال ها با رئال و بارسا رقابت می کند. آن ها البته بودجه خوبی دارند اما کمتر از رئال و بارسا. آن ها بازیکنان خوبی دارند اما آدم فوق العاده تیمشان سرمربی تیمشان است. شما دیه گو سیمئونه را می شناسید. این فقط بازی پول نیست و شما می توانید با بازیکن و مربی خوب رقابت کنید. همه بازی ها برای سیمئونه شبیه آخرین بازی برای او است. فرقی نمی کند رئال مادرید باشد یا یک تیم کوچک، همیشه در حال جنگ است. همیشه امکان جنگ با غول ها وجود دارد سخت است اما امکانش هست.

مربیان آرژانتینی

راز و رمز موفقیت و زیبایی فوتبال مربیان آرژانتینی در اروپا چیست و آن ها چه نکته ویژه ای دارند؟چرا تیم های اروپایی ترجیح می دهند با مربیانی چون بیلسا، سیمئونه و ... کار کنند چون آن ها روحیه کاملا متفاوتی دارند؛ آن ها روحیه برد دارند. البته آن ها با روش های مختلفی بازی می کنند اما نقطه مشترکشان تطابق پذیری با لهجه های مختلف و فوتبال در دنیا است. ما آرژانتینی ها در کشورهای مختلفی مربیگری می کنیم و همانطور که می دانید تیم های زیادی را قهرمان کرده ایم. مثلا بیلسا زندگی اش رابه خاطر فوتبال رها کرده و بیست و چهار ساعت کار می کند البته بازیکنان امروز دوست ندارند همه زندگی شان فوتبال باشد.

تیم ملی آرژانتین

تصویر مورد علاقه من از تیم ملی آرژانتین تیم جام جهانی 1990 است که در آن تیم حضور داشتم. مشکل فعلی تیم ملی آرژانتین از نظر من مسی نیست. این مربی است که باید نهایت بهره برداری را از ظرفیت بازیکنان داشته باشد و همچنین یک تیم بالانس و متعادل درست کند. آرژانتین از چهار مهاجم ، چهار مدافع و دو هافبک استفاده می کند(در جام جهانی 2014) و می بینید که مسی خوب نیست، دی ماریا خوب نیست و ... با این روش نمی شود فوتبال بازی کرد به نظر من این مشکل مربی است نه بازیکنان. امکان ندارد شما امروزه بتوانید با چهار مهاجم بازی کنید چون هیچکس برای دفاع به عقب برنمی گردد. مشکل تیم آرژانتین برای من واضح است، آرژانتین باید با یک مهاجم بازی کند، مسی پشت سراو قرار بگیرد و توان دفاعی نیز به کمک تیم بیاید تا تیم متعادل باشد.

فلسفه گواردیولا

پپ گواردیولا و کارلو آنجلوتی دو مربی هستند که حداکثر عملکرد را از بازیکنان بیرون می کشند. کیفیت بازی تیم های گواردیولا همیشه یکسان بوده چه در بارسلونا، چه مونیخ و چه منچستر سیتی. مثلا آن ها برای به ثمر رساندن یک گل 24 پاس متوالی به هم می دهند و این گواردیولا است؛ پاس، پاس و پاس و بازی سریع. این کیفیت یکسان تیم های گواردیولا است. او از بازیکنان در پست هایی استفاده می کند که حداکثر کارایی را داشته باشند. مربی باید از بازیکنانش در پستی استفاده کند که خود آن بازیکن به آن علاقه داشته باشد و اینطوری زندگی همه بهتر خواهد بود. شما برای این روش از بازی احتیاج به بازیکنانی دارید که بتوانند یک ضرب و دوضرب بازی کنند و از سی متری دروازه حریف، کیفیت پیشروی را داشته باشند. البته گواردیولا در بایرن و سیتی لیگ قهرمانان را نبرد در حالی که حداقل باید به نیمه نهایی و فینال صعود می کرد با این بازیکنان به نظر من این یک شکست برای او محسوب می شود.

تفاوت پپ و آنجلوتی

آنجلوتی از آن دسته مربیان است که زیاد به بازیکنانش دست نمی زند بر خلاف گواردیولا که در تیمش تغییرات زیادی می دهد. به نظر من بیشترین تلاش گواردیولا در تمرین مربوط به استایل بازی است اما آنجلوتی اینچنین نیست. البته هردو آن ها نتایج خوب زیادی به دست آورده اند. شخصا دوست ندارم طوری بازی کنیم که تماشاگر خوابش ببرد.

راه کنترل مسی و مارادونا

از کالدرون درباره نوع بازی با تیم هایی که فوق ستاره هایی مثل مسی و مارادونا را دارند سوال می شود که او می گوید اصولا باید کل تیم را دید اما بازیکنان ویژه ای مثل مسی و مارادونا استثنا هستند. بعضی مربیان یارگیری نفر به نفر را ترجیح می دهند وبعضی ها یک دیوار دفاعی ایجاد می کنند. البته برای کنترل مارادونا حداقل به دو بازیکن احتیاج داشتید. قوانین فیفا از سال 1990 به بعد به محافظت از فوق ستاره ها بیشتر توجه نشان داده است.

خاطره ای از نیمه نهایی جام جهانی

در نیمه نهایی جام جهانی 90 و بازی برای ایتالیای میزبان همه شما را تشویق می کردند؟آن بازی در شهر ناپل برگزار می شد برای خیلی از ایتالیایی ها ناپل جزو ایتالیا محسوب نمی شود. قبل از بازی از مارادونا سوال شد که بازی فردا را چطور می بینی؟ او می دانست که در تمام سال ناپل به عنوان یک شهر ایتالیایی به حساب نمی آید اما حالا از این شهر انتظار دارند که حامی تیم ملی باشند. اتفاقی که افتاد این بود که هر دوتیم احساس بازی در خانه را داشتند چرا که ناپلی ها به مارادونا عشق می ورزیدند و این به سود ما بود.

دیه گو به عنوان سرمربی؟

مارادونا به عنوان سرمربی تیم ملی آرژانتین آماده این کار نبود. او درس مربیگری را نخوانده بودو به نظر من اصلا مربی خوبی نبود چون برای شروع یک فعالیت باید آن را بیاموزید. من زمانی که فوتبال بازی می کردم اولین دوره کلاس های مربیگری ام را در سوئیس شروع کردم و راستش در ابتدای کار اصلا متوجه نمی شدم و آنجا فهمیدم هیچ چیزی از مربیگری نمی دانم. نه در آماده سازی ، نه سازماندهی و نه تمرینات و نه هیچ چیز دیگر اما قبل از اینکه به این کلاس ها بروم مثل مارادونا فکر می کردم من بیست سال است فوتبال بازی می کنم چرا نباید سرمربی شوم؟! برای من مارادونا شخصیت قابل احترامی است اما مربی خوبی نیست چون مدارجش را طی نکرده است.البته کسانی هم که کنارش بودند هیچ کمکی به دیه گو نکردند. من سه جام جهانی با او بازی کردم و او اتحاد خوبی در تیم ایجاد می کرد.

مسی یا مارادونا؟

مارادونا قهرمان جام جهانی شده اما مسی نه! در عین حال مسی هیچوقت رهبر بزرگی برای تیم ملی نبوده اما مارادونا بوده است. در این دوره آرژانتین مربی خوبی هم نداشته و من دوست داشتم مسی را با یک مربی بزرگ در تیم ملی آرژانتین ببینم. مقایسه این دو غیرممکن است. در کل باید بگویم مارادونا در دوره خودش بهترین بود و مسی هم در دوره خودش بهترین است. من نمی توانم این دو را با هم مقایسه کنم و نظر خاصی هم در این باره ندارم. فوتبال خیلی تغییر کرده است.

خرید سیالیس

خرید قرص سیالیس

قرص سیالیس

۰ ۰
۹۸/۰۴/۰۹

mohsen khatibi

اچ پی 20

اچ پی 20